Апошні дзень лета — як апошні акорд перад духоўнай сімфоніяй навучання

     31 жніўня, калі сонца ласкава дакранаецца да зямлі, нібы апошні пацалунак лета, у касцёле св.Юрыя ў Варнянах і капліцы св.Філамены ў Вароне прайшла Святая Імша — як першы званок, але не школьны, а нябесны. Гэта была малітва за ўсіх, хто ўваходзіць у новы навучальны і катэхетычны год: за выхаванцаў і выхавацеляў, школьнікаў і настаўнікаў, студэнтаў, катэхетаў. У гэтым літургічным моманце — як у зерне, якое кладзецца ў зямлю — схавана надзея на плён духоўнага і разумовага росту. Прагучала малітва за настаўнікаў, якія ўжо адышлі з зямнога жыцця. Гэта былі словы ўдзячнасці і памяці, як пялёсткі, што падаюць на магілы тых, хто калісьці адкрываў дзецям свет ведаў і веры. 
     Дзеці прыйшлі з заплечнікамі, поўнымі сшыткаў, кніг і дзённікаў — нібы з дарамі, што чакаюць асвячэння. І пробашч парафіі ксёндз Віктар Захарэўскі, як добры пастыр, удзяліў кожнаму благаслаўленне, асвяціў школьныя прыналежнасці, каб кожны радок, напісаны ў сшытку, быў прасякнуты святлом Божай мудрасці.

     Сярод прысутных былі дырэктары школ, катэхетка Марынa, а таксама бацькі — тыя, хто нясе адказнасць за душэўны і разумовы рост дзетак и моладзі. Пробашч нагадаў, што пачынаецца не толькі навучальны год, але і катэхетычны — час, калі мы пакліканы пазнаваць Бога не толькі ў часе Св.Імшы, але і праз супольныя сустрэчы з катэхетамі. Гэта — як другі дых, як святло, што асвятляе шлях веры. У прамове ксяндза Віктара Захарэўскага прагучаў глыбокі заклік: не абмяжоўваць катэхізацыю толькі падрыхтоўкай да Першай Камуніі ці Канфірмацыі. Бо вера — гэта не падзея, а дыханне душы, не экзамен, а штодзённы дыялог з Богам. Катэхізацыя — як агонь, які трэба падтрымліваць, каб не згасла святло ў сэрцы. Для дзяцей гэта асабліва важна. У свеце, дзе гукі экранаў часта заглушаюць шэпт сумлення, катэхетычныя сустрэчы становяцца месцам, дзе дзіця вучыцца слухаць Бога, распазнаваць дабро, адчуваць любоў, якая не залежыць ад адзнакі ці поспеху. Гэта — як сад, які трэба паліваць не толькі вясной, але і ў кожны сезон жыцця.

      Пасля Імшы дзеці атрымалі салодкі падарунак — марожанае з рук пробашча, як знак радасці і цеплыні Божай прысутнасці. І на агульным фота засталося тое, што не знікае: усмешкі, благаслаўленне і пачатак новага шляху — з Богам, з ведамі, з любоўю.

     Няхай гэты дзень стане для ўсіх нас — як зерне, якое ўпала ў добрую глебу. І няхай з яго вырасце плод мудрасці, веры і супольнасці.