Рэлігійная абшчына
“Парафія касцёла Святога Юрыя ў аг. Варняны
Астравецкага раёна Гродзенскай дыяцэзіі Рымска-каталіцкага Касцёла ў Рэспубліцы Беларусь”
У Бабраўніках, на скрыжаванні дарог, дзе капліца святога Роха стаіць як сэрца вёскі, 16 жніўня адбылася Святая Імша, што стала не толькі літургіяй, але і знакам надзеі: пасля ранішняй буры неба расступілася, і сонца, нібы Божы позірк, асвяціла сабраных.
Раніца была неспакойнай, нібы душа, што шукае адказу. Дождж ліў, як слёзы, што не могуць спыніцца. Вецер гнаў воблакі, як трывожныя думкі, а гром і маланкі разрывалі неба, нібы спрэчка паміж страхам і надзеяй. Здавалася, што сама прырода плача разам з чалавекам, што згубіў упэўненасць у заўтрашнім дні.
Але над вёскай Бабраўнікі, дзе капліца святога Роха глядзіць на дарогі, палі і сэрцы людзей, стаяла цішыня. Гэта капліца — не проста будынак, а духоўны цэнтр, маяк, што паказвае шлях тым, хто згубіўся ў тумане жыцця. Яна як свечка, што гарыць нават у віхуры, як сэрца, што моліцца, калі вусны маўчаць.
І вось, калі наблізіўся час Святой Імшы, неба, нібы адказ на малітвы, расступілася. Хмары разышліся, як страхі, што пакідаюць душу, і сонца ўзнялося над вёскай, як Божы позірк, як благаслаўленне.
Святую Імшу ўзначаліў ксёндз Юрый Кузьміч, пробашч парафіі Адшукання Святога Крыжа ў Астраўцы. Яго гамілія была не проста казаннем, а духоўным падарожжам: ён разважаў пра веру — не як паняцце, а як дар, як святло, што не згасае нават у цемры. Ён гаварыў пра святога Роха, які ішоў насустрач хваробе, адзіноце, але не страціў святла ў вачах. Яго вера была як свечка ў бурным свеце, як дарога, што вядзе праз пустыню да крыніцы.
Ксёндз Юрый закрануў і тэму сучаснай веры — той, што часта згасае пад цяжарам штодзённасці, але ўсё ж жыве, калі ёсць супольнасць, калі ёсць малітва, калі ёсць прыклад святых. Ён гаварыў пра тое, што вера — гэта не толькі веданне, але і давер, здольнасць ісці, нават калі неба зацягнута хмарамі.
Пасля Імшы, калі сонца ўжо стаяла высока, як знак перамогі над бурай, сабраныя маліліся літаніяй да святога Роха. Гэтыя словы — як шэпт душы, як музыка, што ўзносіцца над палямі. І здавалася, што кожны радок літаніі — гэта крок па дарозе, што пачынаецца тут, ля капліцы, і вядзе да святла.
Святы Рох, як і капліца, што носіць яго імя, нагадвае нам: нават у самую моцную буру ёсць месца для святла. І калі сэрца адкрыта, калі супольнасць жыве малітвай, тады нават дождж становіцца благаслаўленнем, а сонца — адказам на малітву.
Паважаныя браты і сёстры!
Звяртаемся да вас са шчырай удзячнасцю і любоўю за вашу падтрымку і вернасць нашай святыні. Ваша прысутнасць і ўдзел у жыцці нашай парафіі надзвычай важныя для нас. Мы цэнім кожнага, хто дапамагае падтрымліваць наш касцёл у годным стане праз ахвяраванні і малітвы.
Наш касцёл існуе і развіваецца дзякуючы вашым шчодрым ахвяраванням. Без вашай дапамогі і падтрымкі, нам было б цяжка забяспечыць належныя ўмовы для правядзення службаў, утрымання будынка касцёла.
Калі жадаеце скласці ахвяраванне на патрэбы нашага касцёла, звяртайцеся ў закрыстыю да кс. Віктара. Няхай Бог багаславіць вашыя намаганні і дасць вам моц і спакой.
У закрыстыі таксама можна:
У закрыстыі вы можаце набыць: малітоўнік, спеўнік, свечкі, крыжык, абразы рознага памеру, неабходныя рэчы для шлюбу, хросту и г.д.
