24.06 - Урачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса

Гэтае свята, прысвечанае ўшанаванню Найсвяцейшага Сэрца Езуса Хрыста, заўсёды адзначаецца ў пятніцу, на восьмы дзень пасля ўрачыстасці Божага Цела Хрыста і на дванаццаты дзень пасля ўрачыстасці Найсвяцейшай Тройцы. Не гледзячы на тое, што гэты дзень з'яўляецца ўрачыстасцю, вернікі не маюць абавязку прысутнічаць на святой Імшы.

Гэтая ўрачыстасць у літургічным календары з’явілася параўнальна нядаўна, яна была ўстаноўлена папам Піем IX у 1856 годзе. Але традыцыя асаблівага ўшанавання Сэрца Збаўцы існавала ўжо шмат вякоў. Да распаўсюджвання культу ўшанавання Найсвяцейшага Сэрца Езуса прычынілася французская манахіня Маргарыта Марыя Алякок, якая жыла ў XVII стагоддзі. Падчас аб'яўленняў Хрыстос выказаў жаданне, каб Яго Сэрца ўшаноўвалася ва ўсім свеце. 

Адбылося гэта 16 чэрвеня 1675 года падчас аднаго з аб'яўленняў, якое пазней было названа "вялікім". Тады Пан Езус наказаў, каб было ўстаноўлена спецыяльнае свята для ўшанавання Яго Сэрца, і вызначыў пятніцу пасля актавы Божага Цела, каб праслаўляць Яго Сэрца як ахвяру  ўміласціўлення за няўдзячнасць людзей, што адмаўляюць Яго любоў. Асабліва Езус дакараў у няўдзячнасці тых, каго Ён у сваёй дабрыні паклікаў на служэнне сабе і святому Касцёлу, якія вядуць лад жыцця, няварты такога ўзнёслага звання. Збаўца таксама абяцаў асаблівыя ласкі тым, хто будзе ўшаноўваць Яго Найсвяцейшае Сэрца.

З таго часу з’явіліся розныя формы ўшанавання Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса. Многія з іх пашырыліся на ўвесь свет, некаторыя засталіся толькі ў манаскіх супольнасцях або цалкам зніклі. У сучасным касцёльным календары акрамя спецыяльнай ўрачыстасці, Найсвяцейшаму Сэрцу Езуса прысвечана кожная пятніца месяца, а таксама ўвесь месяц чэрвень.

Ва ўрачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Езуса пасля прыняцця святой Камуніі чытаецца малітва, у якой выказваецца просьба, каб Сэрца Езуса, у якім свет адкрывае сапраўдную прыроду Бога, навучыла нас бачыць Хрыста ва ўсіх людзях.

Пашана, якой мы атуляем Сэрца Езуса, пэўным чынам «патрабуе» чытання Бібліі, адкрывання таго, што ёсць зместам і сілай пульсацыі Сэрца Езуса. Езус-Чалавек безумоўна ведаў напамяць доўгія фрагменты юдэйскай Бібліі (калі не ўсю), як кожны пабожны юдэй. Але Ён не толькі памятаў тэкст. Ён быў прасякнуты яе зместам: Божымі намерамі, Божымі планамі — таксама наконт Ягонага ўласнага жыцця як чалавека. Гэтыя планы Ён змясціў у глыбіні свайго чалавечага Сэрца, зрабіў іх сваімі, стаўся ім паслухмяны.

Біблія мае сэрца, ззяючы цэнтр, з якога Дух дае тым, хто чытае Пісанне з руплівасцю і малітвай, жывое разуменне веры. І гэтым сэрцам з’яўляецца Сэрца Езуса. Такі шлях вядзе да сузірання ўнутранай таямніцы, схаванай за абліччам Хрыста, да жыцця, якое пульсуе ў Яго Сэрцы.

Disce cor Dei in verbis Dei — Пазнай сэрца Бога ў Божых словах — скажа напрыканцы VI ст. Грыгорый Вялікі, заклікаючы да штодзённага разважання над Божым словам. Малітоўная медытацыя Бібліі ў святле Сэрца Езуса ў сучасным свеце, сасмяглым без любові, можа стаць кнігай жыцця для трэцяга тысячагоддзя.